Przepisy prawa nie regulują kwestii minimalnej powierzchni użytkowej podłogi w klasach dydaktycznych, w tym w świetlicy szkolnej. Odnośnie wymagań z zakresu bezpieczeństwa i higieny obowiązującym aktem prawnym jest aktualnie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1604), które nie zawiera norm dotyczących minimalnego współczynnika powierzchni na jedną osobę.

Takich norm nie określają także ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 900 z późn. zm.) czy ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2230) ani też akty wykonawcze do ww. ustaw. Stosownych przepisów w tym obszarze nie zawiera również rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1225), które co prawda określa różne ogólne wymagania dla budynków szkolnych, np. dotyczące oświetlenia, nasłonecznienia, wejść do budynku i klas, terenu szkoły, jednak nie zawiera wytycznych odnośnie powierzchni przypadającej na 1 osobę w salach dydaktycznych i innych pomieszczeniach szkolnych.

Przepisy, które określały tego rodzaju normatywy nie obowiązują już od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Obecnie w tym zakresie pomocne mogą być jedynie wytyczne Państwowej Inspekcji Sanitarnej, które jednak nie mają podstawy prawnej i stanowią tylko pewnego rodzaju standardy. Państwowa Inspekcja Sanitarna zaleca, by powierzchnia na 1 ucznia wynosiła od 2 m2 w klasach młodszych do 2,5 m2 w klasach starszych. Należy jednak podkreślić, że są to jedynie wskazania, ponieważ przedstawione wartości nie mają umocowania prawnego.